วันศุกร์ที่ 3 ธันวาคม พ.ศ. 2553






ความเป็นเพื่อนคงอยู่ตลอดไป







ค่าของคนไม่ได้อยู่ที่คนของคั้ย
ค่าของจัยสุขได้เมื่อกลายเป็นคนของเธอ









จากถิ่นที่ไร้แฟน
จากแดนที่ไร้รัก
จากคนที่อกหักจากคน
จากคนรักที่ไม่จริงจัย












เพื่อนช่วยเพื่อนตลอดไปได้เสมอ
เพื่อนจะเผลอเพื่อนจะพลาดซักแค่ไหน
ความเป็นมิตรยังติดอยู่คู่แรงใจ
ให้ก้าวไปในสิ่งที่ต้องการ






 






วันนี้เหงาจัง  











พระเอกคนนี้อยู่ในจัยเพื่อนสาวไปกว่าครึ่งจ๊า.............







หัวใจไม่ใช่ของเล่น
อย่าเห็นผู้หญิงเป็นของง่าย
ถ้ายังเรียกตัวเองว่าผู้ชาย
อย่ามักง่ายรักใครให้รักจริง







รักแท้อย่าทิ้ง
รักจริงอย่าจาก
รักมากอย่าพราก
รักแต่ปากอย่ารักเลย

ความรู้สึกที่มีต่อเพื่อนคนนี้




อยู่กับเพื่อนสาวคนนี้บอกได้คำเดียวว่าสนุกมากถึงบ้างครั้งอาจจะมีปัญหากันบ้างแต่ก็เป็นเรื่องเล็กน้อยเคลียกันได้  ดีที่เรามีอะไรก็พูดกันตรง ๆ จะดีก็ตรงนี้แหละ  แต่บางครั้งก็กลัวว่าเขาจะลำครานเพราะทุกอย่างก็มีแต่เขาทำ  เช่น  การทำรายงานส่งอาจารย์  การหางาน้างล่ะ  ทำนั่นทำนี้ก็มีแต่ยายเหมียว  บางครั้งก็สงสารเพื่อนคนนี้น่ะมีแต่ทำคนเดียว  และกลัวว่าเขาจะเบื่อเรามีอะไรก็เหมียว เหมียว  เขาก็คงจะมีบ้างล่ะแต่เขาไม่พูดเฉย ๆ ก็น่ะว่าเขาคงจะเหนื่อยกับเรามาก  แต่ทำไงได้ล่ะชีวิตนี้ไม่มีอะไรพร้อมสักอย่างอิอิ



อยากบอกเพื่อนสาวคนนี้ว่าขอบสำหรับทุกอย่างที่คนนี้ทำหั้ย  และอยู่เคียงข้างกันเสมอ




my love

ดาราเกาหลีที่ชอบเป็นคนล่าสุดดูเป็นคนอบอุ่นดีชอบมากเลย  พอเห็นพูดคำเดียวว่าโดน

วันพฤหัสบดีที่ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553

ปัญหาต่างๆ


เหนื่อยจังทำมัยมีแต่ปัญหาก็ไม่รู้  แต่ละวันจะต้องเจอเรื่องที่ให้คิดอยู่เรื่อยๆบางวันแทบจะรับไม่ไหวไม่รู้จะทำงัยดี  แต่ก็ยังดีที่มีเพื่อนรักคนหนื่งที่ไม่ทิ้งเราเวลาที่เรามีความทุกข์  เขาจะคอยปลอบและให้กำลังได้ดีมาก  เพื่อนคนนี้เป็นผู้ที่รับฟังฉันได้เป็นอย่างดีเสมอ  และคอยอยู่ข้างฉันเสมอ  ฉันไม่คิดเลยว่าจะได้พบเพื่อนอย่างเขาเพราะทุกครั้งโดนเพื่อนทิ้งตลอดจนชีวิตจะไม่ยอมเชื่อคัยอีก  จนได้มาพบเพื่อนอย่างเขา  ทำให้แง่คิดของเปลี่ยนไปและรู้สึกว่ารักเขามากอย่างที่ไม่เคยรักเพื่อนคนไหนมากที่สุดเท่าเขา  และขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทำกับฉัน  เพราะเขาไม่บ่นสักคำถ้าฉันขอความช่วยเหลือ

วันอาทิตย์ที่ 14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553

การไม่รู้จักพอ

ทำไมเขาถึงไม่รู้จักคำว่าพอ ฉันดีไม่พอหลอหรือเขาไม่พอสักที เขาบอกว่าฉันผิดแต่ทำมัยเขากลับไม่มองตัวเองว่าเขาดีพอหรือยังก่อนที่จะว่าคนอื่นเพราะฉันพยายามวิ่งตามแต่เขากลับยิ่งเดินหนีถึงว่าล่ะความอดทนของคนมันก็มีขีดจำกัดและทนไม่ได้ก็จะไม่ทนอีกต่อไป

วันเสาร์ที่ 2 ตุลาคม พ.ศ. 2553

Oun to bowee

จาก    Oun   to bowee  เขียนตามเมล์นะ
        ที่จริง Blogger เขาใช้เขียนจดบันทึกใช่มั๊ย แต่พี่จะบันทึกให้ น้องโบ นะคั๊บ คือพี่ได้ mail blogger มาจากเหมียวน่ะ เหมียวบอกให้พี่แต่ง Blogger ให้ไม่ว่าอะไรนะ ที่พี่จะถือโอกาสเขียนบันทึกของน้อง น้องโบเป็นคนยังงัยตอนนี้พี่ยังไม่รู้แต่เท่าที่ได้ยินน้องเหมียวพูดถึงโบ พี่ก็คงจะพอรู้บ้างว่าโบเป็นคนยังงัย น้องโบรู้มั๊ยว่าพี่ขอเบอร์กับน้องเหมียวตั้งหลายครั้งแต่น้องเหมียวไม่ยอมให้พี่ น้องพี่น่ะหวงเพื่อนมากเลยนะ แต่ก็ยังดีที่พี่ได้ mail Blogger ของน้องโบมา สงสัยน้องเหมียวคงจะลืมว่าหวงเพื่อนอยู่ถึงให้ mail มา

วันศุกร์ที่ 24 กันยายน พ.ศ. 2553

รักเพื่อน

ถึงแม้ว่าวันเธอจะมีความทุกข์ หรือเธอมีความสุข เพื่อนคนนี้อย่ากจะบอกกับเธอว่า  " จะคอยยืนอยู่ข้างๆเธอนะ ในวันที่เธอมีความทุกข์ ขอให้เธอคิดถึงเพื่อนคนนี้ด้วยคนนะ ถึงแม้ว่าจะเป็นคนสุดท้ายที่เธอคิดถึง ฉันก็จะดีใจที่ยังไงเธอก็คิดถึงเพื่อนคนนี้ " ซึ้งจังเลยนะ  อิอิอิ 555+